Varnaðr

varnaðr

varnaðr, m. 1) Advarsel; hafa annars vítisér at varnaði BarL. 5121; láta sérannars víti at varnaði verða Flóam.22 (1754) jvf Nj. 13 (233). 37 (5526);bjóða, setja e-m varnað á e-u dvs. giveen Advarsel, Paamindelse om noget:varnað býð ek þér á einum hlut, ekvil, at þú komir aldri á bak FreyfaxaHrafnk. 69; E. hafði sent jarli ber-serkina ok setti varnað á, at hannskyldi gjöra vel til þeirra Eb. 25 (3828);margir hlutir vóru þar til varnaðarmæltir dvs. der givet Paamindelse om mange Ting, Fsk. 72. 2) Vare- tægt, Forsvar, Omsorg; guð er vörn okvarnaðr saklausra ok meinlausra Stj.29; hafði hann tekit þeirra mál á sínnvarnað dvs. taget sig af deres Sag, Fm.X, 2417; skal ek svá til stilla, at hannsé eigi hér tekinn á þínum varnaði (dvs.her hvor han er i dit Forsvar) Vatsd.25 (4025); ek hefi þá menn í mínumvarnaði (dvs. hos mig, i mitt Hus), eryðr megu svá styrkja at - Post. 79519. 3) Ting som en har í sínum varnaði,som han har i sin Besiddelse, har at faremed eller føre; skal hann hins at gjalda,er ek hefi hann þar sett yfir varnaðmínn OH. 1124 jvf Fm. VI, 3012; létuþeir þar setja upp skip sín, en fluttureiða ok annan varnað til varðveizloOH. 17023 jvf Flat. II, 30320; erki-biskupsstólinn ok allan hans varnaðminna ok meira, nær ok fjarri, hafumvér tekit í várt traust ok fulla verndNL. I, 44623; seldi honum (dvs. Josef) íhendr til gæzlu fjárhluti sína ok auð-œfi, hús ok hýbýli ok allan sínn varnaðKgs. 9631; lét upp setja skip sín okfœra varnað til staðar Eg. 72 (1746); núsnýr B. heim at húsum ok mœtir aust-manninum Erni, er hann gékk at varn-aði sínum Hœnsn. 8 (14915). 4) coll.de Mennesker som høre til ens Husstand;Ólafr konungr gaf heimfararleyfi mörg-um mönnum, sumum þeim er bú áttuok börn firir at hyggja, þvíat þeimþótti óvíst, hverr friðr gefinn var varn-aði þeirra manna, er af landi á burtfœri með konungi Flat. II, 3155 (OH.18831); Þorgils varaði við því alla mennmest, at gjöra Böðvari nökkut grandok sonum hans eðr nökkurum hansvarnaði SturL. II, 1987; várum heilirok vel til reika þá er þetta bréf vargört, láti guð oss þat sama til yðarok yðars varnaðar spyrja Dn. VIII,11615 jvf 11413; geymi yðr ok yðarnvarnað heilög þrenning með sínni mis-kunn Dn. X, 2913; hertoginn hafði senttil Elgisetrs frú Ragnhildi ok frú Ragn-fríði ok margan annan varnað sínn Fm.IX, 4864.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛆᚱᚿᛆᚦᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary