Veð

veð

veð, n. 1) hvad der overgives i ens Hæn- der som betroet Gods; guð fal oss áhendi öndina vára, varðveitum slíktveðit (= lat. depositum), sem vér tók-um Heilag. I, 6519. 2) besynderlig hvad der overgives en til Sikkerhedspant fornoget; hann átti Sílkisif Hakadóttur,hann lét hana eptir í Holmgarði, hannlézt hennar vitja mundu ok lét eptirfé mikit at veði - ok kvað hana auðeignast mundu, ef hann minntist hennarei um þat, er 15 vetr vóru liðnir Flat.III, 40033; fá e-m veð Mar. 889; Heilag.II, 4635 fg; nú leggr maðr öðrum veðfyrir e-n hlut, þá skal sá ábyrgjastveð er tekr Gul. 501 jvf Landsl. 8, 201;skolo þeir legkaup hafa búit presti eðaveð leggja eða vörzlumann fá þann erveðjum sé jafngóðr Borg. 1, 12, jvfLandsl. 7, 33; nú selr maðr 2 mönnumeitt veð Landsl. 8, 2013; nú selr hannveð í brott öðrum manni, þá skal sáhafa vátta til veðrs síns er veð áttiGul. 505 fg; eiga veð Gul. 506; Landsl.8, 205; brigða veð Gul. 507; leysa, leysaút veð Landsl. 8, 204. 10 fg; beiða e-s íveð fyrir e-t Heilag. II, 4625; handsalae-t í veð dvs. ved handsal sætte noget iPant, Bp. I, 50710; leggja e-m e-t íveð Heilag. II, 4713. 4826; setja e-t íveð (jvf veðsetja) Mar. 8824. 8910 jvf66317; setja e-t til veðs Mar. 8810; setjae-t at veði Fm. VIII, 303; vera í veðidvs. staa til Ansvar: ef hann hleypst frásýslumanni ok verðr hinn sári dauðr,þá er sýslumaðr sjalfr í veði til kon-ungs órskurðar Landsl. 4, 814; gangaí veð dvs. gaa i Borgen som vörzlumaðrHeilag. II, 58614; leggi einnhverr höndsína í munn mér at veði, at þetta séfalslaust SE. I, 1126; eiga veð í gripGul. 1159; eiga veð í lífi e-s Didr. 689(jvf 6713 fg); bauð þar at veði alla eignsína, at hann skyli eigi vera á mótihonum síðan Fm. VIII, 4716 jvf &vl;hafa e-t í veði dvs. sætte noget paa Spil, = veðsetja 1 (jvf mnl. siin lijf te pandesetten Caerl ende Elegast 219) Flat. II,26523; stýr þú eigi þessu máli í svámikit vandræði, at þú hafir þik í veðieðr bónda mínn - ef þú átt kost sœm-iligra sætta Sturl. II, 11616; eigi vil ekhafa sœmd mína í veði til móts viðíllgirni hans ok forsjáleysi Grett. 3415;vera í veði dvs. staa paa Spil, være iFare: líf mítt er í veði (&vl liggr við)Fld. I, 3026); buðu at leggja sik í veðfyrir þessa menn (at de kunne blive fri-givne) ok fara út til Íslands ok boðatrú Nj. 105 (16317).

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᚽᚦ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary