Vega

vega

vega, v. (veg, vá, vágu, veginn) ogsaa viga: 1) løfte, hæve med uden An-vendelse af vág, vegr eller anden Red-skab; Narfi stóð við ketil, ok er lokitvar at sjóða, vá Narfi upp mörbjúgaok brá fyrir nasar Kormaki Korm. 346;fœrist hann þá undir í fatla ok vegrupp á herðar sér Flat. I, 52337; G.leggr í annat sinn atgeirinum ok ígegnum Skamkel ok vegr hann upp okkastar honum í leirgötuna at höfðinuNj. 54 (8420); tóku þeir forka stóra okvágu þar upp með bálit Fm. VI, 40520;höfðu til vegr ok vágu (nL. skútuna)fram af berginu Fm. VIII, 43022. 2) føre fra et Sted til et andet, = fœra 2,reiða; vega Baldrs bana á bál Vegt. 10;var ek þrimr verum vegin at húsi Ghv.10 fg; vágum ór skógi þanns vildumsyknan Am. 97; eigi laug ek, þótt eksegða hann veginn, því þat er sagtvegit, sem reitt er Svarfd. 2037; þeirmenn eigo þerra hey sítt í þess landi,er þau vóru rekin, en eigi á brott atvega eða fœra fyrr en skipt er GrG. II,10716; vegr dauði þat (= tekr þat bruttL. 20) HeilaG. I, 28134; þat réð ek þér -at þú við íllu sjáir, hvern veg at vegi(Bugge: vini) Sigrdrif. 37. 3) veie, ved Veining udmaale, undersøge en Tingmed Hensyn til dens Tyngde, = reiða;síðan vega þeir haglkornin -, ok erþat frásagt, at eyri vægi eitthvert hagl-kornit, ok vágu þeir í skálum Fm. XI,14216 fgg; hann skal vega láta gull okbrent silfr ok þat fé allt er at vettomskal kaupa GrG. I, 2386; þar er skot-maðr kemr fyrr til en hans hlutr séallr virðr ok veginn GráG. 52120; í því öllu er vegast má með stórum vágumeða smám, svá sem er smœr, lín, eir,gull eða silfr ok þvílíkir hlutir JKr.552; verðum vér at leita at skálum okvega hringinn Fm. VI, 279; vá H. sérþá þrjár merkr Fm. VI, 372; veginnmods. talinn i Angivelser af Pengesum- mer (se under eyrir) GuL. 316; Flat. II,6010; þrír peningar taldir eru við (dvs. =)einn veginn Frump. CVIII14. 4) =meta; þótt þér vegit þat lítit (= þóttyðr vegi þat lítit KonunG. 27517) Fm. IX,297 &vl; Mikall vegr þat er misgertþykkir - ok allt it góða SE. I, 3208. 5) veie, holde en vis Vægt; hvert hagl-kornit vá eyri Fm. I, 175; Frs. 1003;hverjar (silfrrósir) vágu 7 merkr ok 20Bp. I, 87430; lát fram reizluna ok sjám,hvat vegi sjóðr sá, er ek hefi hér Laxd.12 (1911); vega nökkut, lítit dvs. havenoget, lidet at betyde: ek skal allanhug á leggja, ef þat vegr nökkut OH.5319; þú hefir lið eigi fleira en svá atþat vegr mér lítit MaG. 4063; nemayðr þykki minna vega mín reiði enSigurðar konungs Fm. VII, 14117. 6) svinge, = reiða 1; þat sverð er sjalftvegisk við jötna ætt Skírn. 8 fg; hannvá svá skjótt með sverði, at þrjú þóttuá lopti at sjá Nj. 19 (2922); er hérsverð, er ek vil gefa þér, ok með þessuskaltu vega, en sýn honum annat GunL.7 (2261); hann kastar þá öxinni en gríprtil sverðsins ok vegr með því, en hlífirsér með skildinum GísL. 702; hann baðsína menn taka þau (nL. sverðin) okvega með Fm. X, 36027; hann hafðihöggvit sér rótakylfu mikla fyrir bar-dagann, ok vá með henni um daginnFm. I, 1779; vega með vápnum Nj. 92(13919); vega með báðum höndum Nj.63 (9610); vega at e-m dvs. angribe, gaa løs paa en, GuL. 1605. 154; GrG. I,18514. 18; hann veitti eitt spjótlag hver-jum er hann vá at Fm. VIII, 406;Þjalfi vá at Mökkurkalfa, ok féll hannvið lítinn orðstír SE. I, 2762; konungr- vaknaði við þat, er menn vágo athonum Mork. 20630; SturL. I, 37919. 38330;vega at flugdreka Nj. 120 (13919); þrællsá er vegr at dróttni sínum GrG. I, 1788;vigast menn at GuL. 166. 7) dræbe.GuL. 164. 170; Frost. 4, 1. 3; GrG. I,14516 fg; Nj. 37 (5515. 567); SturL. I,37920. 30; EG. 84 (21129); K. vá drjúgtmenn ok særði marga Nj. 73 (1088);þá skal hefna hans, ef hann er meðvápnum veginn Nj. 94 (14615); mérþykkir meira fyrir en öðrum mönnumat vega menn Nj. 45 (859); hví váguGyðingar hann (nL. Krist) Elucid. 6822.1213; hræðizt eigi ér þá er líkam vegaHeilaG. I, 26622 (Marc. 10 , 28); þá ergrimmir menn ráðast fjörráðum eðavápnum vegast Leif. 17029; þat kannopt at verða, at þeir lifa langan aldr,er með orðum eru vegnir Nj. 147 (25214);vega víg dvs. fuldbringe et Drab, GuL.1515; Frost. 4, 2. 23; GrG. I, 1785; Nj.83 (12815); hann vá mörg víg en bœttieigi Eb. 18 (2110); vega óðs manns vígdvs. fuldbyrde Drab som maa ansees ud- ført af et Menneske der er rasende, GuL.1641; Özurr vá víg í véum á Upp-löndum Flóam. 6 (12416); vega sigr dvs.tilkjæmpe sig, vinde Seier, Fm. VIII,13320; Bret. 24 (6627); Fris. 13121; meðvápnum má sigr vega heldr en meðgulli ok gersimum Alex. 8321; sjaldanvegr sofandi maðr sigr Vápnf. 2528;vega sigr á e-m dvs. overvinde, beseire en: vega sigr á úvinum sínum Fm.I, 218; at minning sigrs dróttins, erhann vá á höfðingja helvítis myrkraFrump. CI8 (AnaL. 29120); ást guðsvá sigr á líkams píslum ok hræzloLeif. 3512; vega sök dvs. ved Drab paa-drage sig Søgsmaal: vegin sök GráG.3057; vega sik: vega sik á löstunum dvs.give sig i Kamp med, søge at overvinde Lasten, Mar. 112719; vegast dvs. dræbe hinanden: ef þrælar manna vegast, oká sá er þann þræl á er vegit hefir,hvárz hann vill at láta sœkja þannþrælinn eða gjalda enn vegna þrælinnGrG. I, 19117; miklu eru þrælar at-gerðarmeiri en fyrr hafa verit, þeirflugust þá á ok þótti þat ekki saka,en nú vilja þeir vegast Nj. 37 (5621);vilkat ek at ið reiðir vegizk Lok. 18;nú ero konur þær sjau, er maðr mávegast um (dvs. ved Drab hevne den demtilføiede Krænkelse) sektalaust ok gefadauðum sök Frost. 4, 39 jvf GuL. 1602;þá verðr um rœtt, at mjök hefði ávegizt þeirra lið Sunnanmanna Heið.38 (38921); eptir þat var barizt margadaga, ok varð mikit mannfall, ok váztmeirr á hlut Grikja Trój. 27 (7417); efeinnhverr höfðingi af her þínum fellrí fyrsto, þá má þat segja maðr manni,at þegar hafi vegizt á þínn her Stj.5319; vega á veittar trygðir Heið. 33(38011); vega í: miðgarðsormr gein yfiroxahöfuðit, en öngullinn vá í góminn(dvs. hug sig fast i) orminum SE. I, 1704;vega til e-s dvs. ved Drab eller Kamptilvende sig, erhverve sig noget: þat vóruþa lög, at menn vágu til arfs þess, erféll á hólmi Flóam. 16 (1354); slíkthöfum vér upp tekit, sem vér höfumtil vegit Fm. VIII, 9219.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᚽᚵᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary