Vera

vera

vera, v. (Præs. em, ert, er, eru, Præt. var,Præt. Part. verit) 1) være i Ro og Fred;lát mik vera ok ger mér ekki íllt Bev.23911 jvf &vl; lát vera hjörtinn Flov.13413; lát vera hana (= dimitte illam)Stj. 61425 (2 KonG. 4, 27); ker var innþriði gripr, vera lét hann (þat kyrt til-føier &vl) Konr. 7514; bað hann veraláta dvs. lade det ugjort, undlade det, HeilaG. I, 2915; A. vildi höggva annat,en B. bað hann láta vera Sturl. II, 3826;taka þeir þat embætti í forboði, ok erþá verr tekit en vera látit DN. IX, 186(18720). 2) være til, være forhaanden,være Tilfælde, finde Sted; ef ek skalsegja sem er OH. 10415; væntu sérsigrs svá sem fyrr hafði verit Pr. 32219;eru þeir fáir at þat sýndist Pr. 32118;ef nökkurir væri þeir menn er þyrftiþeirra liðveizlu Gísl. 2026; var þar bú-skortr Nj. 11 (1821); drykkja skyldi veraat hvárratveggja Gísl. 27; þat var einndag at Gísli bað - Gísl. 267 jvf Stj.6145; OH. 19531; þat var langa hríð athvárrgi þeirra kom sári á annan Flat.I, 35228; ábóti sagði þá til hans: elskarþú sveininn? hann sagði at þat var atvísu HeilaG. II, 5221; kann, má vera at- dvs. det er muligt, det kan saa væreeller træffe at -, Gísl. 1025. 2614; Pr.3237; OH. 13611. 19134; Eb. 20; Nj. 112.113; kvað þat vel mega vera dvs. at detnok var muligt, Grett. 79; ef vér dvel-jum, sem vera kann (dvs. let kan ske),slíkum hlutum at trúa HeilaG. I, 6511. 3) være i Færd med, være sysselsat med,m. Inf. váru þeir allan dag upp atbrjóta Fld. III, 213; kvað hann veraat telja silfr Hítd. 70; upers. þat erat segja frá ferð Ólafs, at hann -OH. 18917 jvf 1934; nú er þar til málsat taka at - dvs. nu skal vi fortællederom at -, Nj. 9 (1611); var Helgi atgrœða hann Sturl. I, 19526; A. var þáat fylkja liði Sturl. I, 32731; korkodrillikómu jafnskjótt ok eru at sleikja hanslíkama útan alla grimd HeilaG. II, 61218;þá er þvílíkt er at hrœra Klm. 18733;segir staðarmönnum hvat tala er Post. 7062; við slíka sem eiga var Bp. I,63034. 4) være den angjældende; sváskyldir sem vér erum til, þar er aðrireru helgir menn, þá erum vér þá mikluskyldari at virða postolana of alla mennaðra fram Post. 77431. 5) befinde sig, være paa et eller andet Sted; honum varsagt, at hann var þar Nj. 8 (152). 6) være, med et følgende Prædikat som der-ved forbindes med Subjektet; ek ynnaþér allvel, at þú fengir sem mesta virð-ing af, ef þú ert sterkari Gísl. 2612; her- under hører Anvendelsen af vera medPræt. Part. i hvilken er og var ikke alenetjener til at udtrykke den fuldbragte Hand-ling (Perfectum og Pluskvamperfectum):því em ek hér kominn Nj. 12 (2119);ef svá mart ok herligt folk, er hér ersaman komit, skal burt fara Flat. I,3748; sem nú er sagt OH. 17916; hannvar kominn til þings Gísl. 1016, jvf OH. 7636. 1357; er menit var fest við OH.135, jvf Flat. I, 37530; er lengi varsetit Flat. I, 3762; svá sem mælt varOH. 774, jvf 766; men ligesaa ofte tje- ner til en Omskrivning af Præsens ogPræteritum (Aorist): nú er hátíð mikilhaldin OH. 7329, jvf 14427; hvárt semtil er gört vel eða ílla Pr. 3222; ermessan var upphafin OH. 7333; var þarkomit til kaupskipsins ok spurt OH. 1443; síðan vóru virð fé Nj. 13 (2423),jvf Pr. 287. 326; og vera tjener saa- ledes lige saa vel som verða til at danne Passiv, f. Ex. þú munt vera gefin Nj. 10 (1719) = þú munt verða gefin Nj.12 (1926). - Hvor þat eller et lignendeOrd er Subjekt, men Prædikatet staar iPluralis, retter Verbet vera sig efter dette: þat eru friðmenn Pr. 32231; vóruþat skútur OH. 18136; vóru þat kölluðvébönd EG. 57 (12328); slíkt eru kon-ungsmenn OH. 193. - Som Prædikat staar ofte et Adverbium: þessu man s.valda, ok væri vel, ef eigi fylgði meiraíllt Nj. 12 (212); mun sjá einn hlutrsvá vera at - Nj. 76 (11223); þú skaltheita þræll ok svá vera Fm. VI, 346. -Af de Forbindelser hvori vera forekom-mer med forskjellige Præpositioner mær-kes her følgende: á: vera á dvs. være for- haanden: var á hregg Bp. I, 33917, jvf34910. - af: 1) vera af e-u dvs. være ude af, = vera ór: vera af klæðum Háv. 24. 2) være borte, være forbi: til þess atsjá skuld væri af með öllu dvs. afbetalt, Mar. 1387; varð hann missáttr við einnríkan mann er G. hét, ok er þat (nl. missætti) var af nökkut svá, þá - Post. 77326; er af myndi þriðjungr af nóttGrett. 8324. - at: 1) vera at e-u dvs.være ifærd med noget: maðr var at sýslook reiddi tað á akrland Bp. I, 34821;verkmenn váro at arningo Bp. I, 35029;vera at námi dvs. være i Lære, Skole, Fm. IX, 241; Bær. 9048; menn vóru at attjalda kirkju Bp. I, 34026. 2) vera atdvs. være nær forestaaende: vissi hverrsem einn at vera sína endalykt HeilaG. II, 45116. 3) vera at dvs. være at udsætte (jvf finna at, þykkja at): bezta er órþesso leyst, en þat er at, er þú svararengo Þjóðolfi Mork. 9712. - eptir:vera eptir: være tilbage, tilovers efteratdet øvrige er borte: var ekki eptir þeirrarforneskju útan dust eitt HeilaG. I, 62918;sumir lágu úti á fjöllum með bú sín, sváat aleyða vóru bœirnir eptir Sturl. II,6412; A. kvazt vilja vera eptir ok hvíl-ast Sturl. II, 21830 jvf 24. - frá: verafrá 1) være borte, mods. vera hjá: efmaðr talar til fráveranda manns, svásem við hjáveranda mann SE. II, 2042. 2) være undtagen, ikke medregnet: hannvar göfgastr allra í Syria, þegar kon-ungr var frá Stj. 61610. 3) udmærke sig, hæve sig over det sædvanlige: eigi vissumenn hvárt meirr var frá, sællífi hanseða brjóststyrkt hans Pr. 31221; var þateigi minnr frá, hve skjótt þá eyðist okferliga, en þat hve skjótt ok kœnligahann hafði aflat HeilaG. II, 4618. -fyrir: vera fyrir e-u 1) forestaa, styre,staa i Spidsen for noget: vera fyrir búi,heraði Sturl. II, 797. 8126. 2) bebude noget, være Forvarsel for noget: þatþykki mér líkast um draum þenna, athann mun vera fyrir kvámu nökkursmanns hegat í land Fm. VII, 16314. 3) være i Veien, til Hinder for noget: ekki er mér fyrir því MaG. 258; fórþeim svá sem mörgum, at minna þykkirfyrir at heita en at efna Sturl. II, 497. 4) vera fyrir e-t dvs. tjene til noget: vildaek nú, at guð væri yðr fyrir vápn okvörð Sturl. II, 2053. - í: vera í dvs.være paa Færde: spurði hvat er í hafðiverit með þeim kumpánum Flat. I,3404. - til: 1) vera til dvs. være til,være forhaanden: skal ek svá eyða allrilifandis skepnu, er ek görða ok til erá jarðríki Stj. 5733; hón bað þá ennson sínn fœra sér ker, en hann kvaðeigi til vera Stj. 6133. 2) vera vel, ást-samliga til e-s dvs. være god, velsindet, kjærligsindet mod en, Flat. II, 10924; Fm. VI, 376. VII, 103. - um: 1) vera ume-t dvs. være i en eller anden Omstæn-dighed, stillet i et eller andet Forhold,hvoraf man nær berøres: lætr - semhann eigi um ekki at vera Gísl. 304;sagði Þ. Þorgilsi um hvat hann ætti atvera Sturl. II, 22614; seg mér - hvathefir þú um at vera (lat. quid habes dvs.hvorledes du har det) HeilaG. II, 55912;ábóti spurði, hvat hann ætti um at veraí veröldinni? hann lézt eiga son einn;far þá, sagði ábóti, ok kasta sveininumá ána ok gerst síðan munkr HeilaG.II, 65636; segir honum um hvat veraer (dvs. hvorledes det har sig, hvorledesman er stillet) Gísl. 3616. 543. 2) e-mer mikit um e-t dvs. en synes godt omnoget: var Þórði þá mest um at leggjanorðr til móts við þá; Teiti - varmeira um at leita suðr á BreiðafjörðSturl. II, 2624; þá var Gunnsteini ekkium þat (dvs. da syntes G. ikke derom)Sturl. I, 27027; þeir spyrja: er þérnökkut um, at vér rannsökum þik okhús þín? já, sagði R., þat vil ek gjarnaGísl. 5317. 3) vera um dvs. være paaFærde: en er Ólafr vissi, hvat um varFlat. I, 46527 jvf Stj. 6134. 62618. -undir: 1) vera undir e-m dvs. være iens Besiddelse: skolo erfingjar þess, ererlendis andast, stefna þeim manni erféit er undir GráG. 716. 2) vera undire-m dvs. staa i ens Magt: þat er undirmér at gefa honum tignar nafn Mork.8337. 3) vera undir e-m dvs. være ensUndermand, være ringere end en: hvater þat faðir - at vera undir öllumHeilaG. II, 66628. 4) vera undir e-u dvs.være Grunden til noget: jarl spyrr hvatundir kveðju sé Fld. III, 567; var þatundir með annarri meingirni djöfulsins,at - HeilaG. II, 1147. 5) vera undire-u dvs. være at søge, finde hos eller inoget: várt traust er alt undir guði -en eigi undir liðs fjölda Fm. VIII, 135;ekki er traust mítt undir herklæðumStj. 46425; örlög vár eru eigi undirorðum þínum Klm. 33915; hans líf erok stendr þar undir (dvs. om han skalbeholde sit Liv beror paa), hversu meðrsveininn er gört Stj. 21921; svá varávísat, sem undir væri bani ykkarrbeggja (dvs. som det vilde medføre edersbegges Død), ef ið brálla kvæmið Am.12. 6) mikit, ekki er undir e-u dvs.meget, intet beror paa en Ting, den eraf nogen, stor, ingen Indflydelse eller Be-tydning, Ljósv. 22; Flat. II, 2418 (jvfOH. 12716; Fm. IV, 283); Grett. 166. -uppi: vera uppi dvs. sætte sig i Bevæ-gelse: við skolom lifa til þess unz Anti-kristr er uppi HeilaG. II, 1325 (82); liðþítt lætr sem þat sjái þik aldrigi, enþat þjónar Roðbert einum fóstbróðurþínum, ok er þat þegar allt uppi, erhann víkst nökkur Konr. 5449; hétuþví allir Þorgilsi, at hverr skyldi þegaruppi, er manna þyrfti við Sturl. II, 13912. 2) være i Folkemunde, omtales, ikke gaai Forglemmelse: margar gersimar hefirguð þik látit öðlazt í þessi ferð, ok erþat auðsét, at hann vil þessa þína ferðuppi láta vera Konr. 798. 3) være til,findes: mér var sagt, at engi mundinú sá lifandi uppi, at frœknari værien þú Partalop. 917. - úti: vera útidvs. have taget Ende, saa at der ikke ermere tilbage: eigi litast hann fyrri um,en úti er enn síðasti peningr HeilaG.II, 13335; af því at úti er viðrœða æðruok huggrekkis, þá byrjast hér önnurrœða HeilaG. I, 45225; gefr eigi uppfyrr en úti eru allar vánir HeilaG. I,70529; er úti var sá tími sem settr vartil Mar. 117917. - við: vera vel, íllavið e-n dvs. være god, slem mod en, Pr.934; Gísl. 41; Flat. I, 41122. - yfir:vera yfir e-u dvs. forestaa noget: þettafjall var búit hvárumtveggja meginmeð sálna fjölda, fullt af leiðiligumdjöflum, er yfir váru þeim píslum Pr.4543 (HeilaG. I, 33537).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᚽᚱᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.