Verpa

verpa

verpa, v. (verp, varp, orpinn eller vorpinn) 1) kaste, m. Dat. varp hann þeim á loptok fœrði niðr at höfðinu Fm. VI, 21225;þessi ero 5 lögmætt framhlaup, ef maðrhöggr til manns eða leggr eða skýtreða verpr eða drepr Grg. I, 1446 (jvfGrág. 2964); ef þú - dœmir rangadóma, þá mun þér orpit í þann eld-inn, er í eikistokkinn er lagðr Fm. VII,3729; Gunnarr lá mjök langa hríð okvarp af sér skildinum, ok var honumvarmt mjök Nj. 62 (951); hestrinn féllok varp honum af baki Fm. X, 4084;vörðust þeir svá vel, at þeir urpu sérjafnan meðal viðanna Nj. 86 (12611);verpa sér í söðulinn ok ríða brott Nj.54 (8318); verpa e-u af sér dvs. kaste nogetaf sig: hann varp af sér klæðum heldrmœðiliga Fm. VI, 2264. VII, 16710; varphón af sér auðkymli konunnar ok tókþrótt karlmannligs skaps Heilag. II,21813; verpa orðum á e-n dvs. tiltale en:þessi varp orðum á konung ok spurði,hvárt hann ætlaði at herja í SuðreyjarFm. X, 3517; erkibiskup verpr orðumá þá ok segir svá: - Heilag. I, 69220;væntir mik þess, at margir verpi þargóðum orðum á mik, ok njótit þér mínen gjaldit hvergi Nj. 119 (1794); hvater þat manna, er í mínum sal verp-umk orði á Vafþr. 7; er B. vaknaði,varp hann mœðiliga öndinni Nj. 157(27220); verpa e-n inni dvs. indeslutte no-gen, ligesom man ringer Fisk inde i enNot: urpu Danir Norðmenn inni okkómu fyrir útan höfnina, áðr Haraldrkonungr varð varr við Flat. III, 35919;konungr leggr sínum skipum um þveranváginn ok verpa Svein þar inni Jómsv.628 jvf Fm. XI, 6313; upers. nú rekrvið eða hval upp eptir ósinum ok verprá svarðfast land Grág. 5129; þar varpút ódaun miklum Harð. 15 (4619); verp-ast vel við e-t dvs. optage noget paa en god Maade: urpust (&vl urðu) flestirvel við orðsending Dana konungs Fm.VII, 30928. 2) istandbringe, opføre no-get ved at kaste flere Ting sammen paa et Sted; verpa haug eptir e-n Fld. II,292. 530; Flat. I, 10614; Gísl. 31; Stj.3663; konungr má byggja almenningahverjum sem hann vil, en hinn skalverpa um garði, er tekr fyrstu 12 mán-aði Landsl. 7, 622. 3) bedække noget med saadant som derpaa er kastet; köf-uðu þeir til ok fundu at allt var sandiorpit Bp. I, 30825; ef tré ero í flœðar-máli, þótt sé sandi orpin Grg. II, 12417;Sól. 49; kýs ek þann konung, er frægstrer, - þótt hann sé mjök aldri orpinn(dvs. gammel) Fld. I, 14326. 4) rende(Væv; jvf varp Aasen 901b 5); er orp-inn vefr ýta þörmum Nj. 158 (27611). 5) verpe, lægge Æg; kvenndýrit (nl.af cocodrillus) verpr þáleiðis eggjumsem fuglar á landi Stj. 7722; gáshaukaalla ok vali alla þá er í bergumverpa, þá á landsdróttinn Landsl. 7,521; örninn gerði svá mikit búrán (nl. iÆgveret) -, at fuglinn varp nær engi,en sá er varp, þá bar örninn undanjamskjótt Bp. I, 35025. 6) kaste med Not; ef menn fara í sildfiski, þá skalbæði verpa á akr ok eng ok hvar semvil at ósekju Landsl. 7, 491; jvf verpae-n inni under No. 1. - Med Præp. á:verpa á dvs. gisse, antage, formode: verpamenn svá á, at látizt hafi 9 menn Bp.I, 5309; verpa menn svá á, at hannmuni hafa fengit aukit 200 hundraðaBp. I, 6277; var á því orpit, at í flokkþessum mundi vera átta hundruð mannaSturl. II, 1845; var orpit á þat, at liðÞórðar mundi vera á átta hundraðiSturl. II, 352; hafði hann þá svá mikitlið, at orpit var á tolf hundruð mannaSturl. II, 3533; Þorgilsi hafði gefin veritöx góð, ok tekr hann Þórðr til öxar-innar ok lítr á, ok spyrr hvers þeimþœtti verð öxin; en þeir urpu á tværmerkr Sturl. I, 2211. - aptr: verpaaptr dvs. kaste igjen: gékk Herlaugr kon-ungr með 12ta mann í hauginn, síðanlét hann verpa aptr hauginn Fm. X,1869. - undir: undir orpinn e-m dvs. enunderkastet, undergiven: Raab portkona(merkir) heilaga kristni snúna ok valdaaf heiðnum þjóðum, er fyrr var þjón-ostufull ok undirorpin sínum unnastumStj. 37619. - upp: kvað hana eigi upp-orpna (= uppgefna dvs. forlegen, for- svarsløs) fyrir einum Fld. III, 226; vérmunum eigi uppi orpin fyrir sveitar-mönnum hér, ef vér höfum þítt traustLaxd. 36 (951); jvf ekki eru vér upp-næmir, þótt nökkurr sé liðsmunr Eg.78 (1877).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᚽᚱᛕᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary