Villa

villa

villa, v. (lt) 1) foraarsage at nogen kommerpaa Afvei, vildlede saavel i legemlig somaandelig Forstand; nótt hefir mik villtHeilag. II, 3589; þeir leiða marga þáaptr guði til handa með réttri trú, esantikristr hefir áðr villta Homil. 15516;sá - er villt hefir konungsson Barl.13825. 33; villast, v. r. fare vild. Grg. II,1564; villast um, í eyðimörk Heilag.II, 3584. 13; röktu þau (nl. sporin) þartil er þeir villtust (dvs. ikke længere havdeRede derpaa) Vatsd. 41 (664); villastvegar dvs. komme i Vildfarelse, saa atman ikke længere har Rede paa Veien, Flat. I, 33927; villast farsins d. s. Flat.II, 3846; villast af, frá veg dvs. ved Vild-farelse komme bort fra en Vei, El. 681;Barl. 11311; hafði hann villzt ok snúiztfrá guði Flat. II, 39232 jvf SE. I, 22412;hann leitaði ávalt heilsu viltra Hom.765. 2) bringe det dertil med noget (e-t), at en (e-m) ikke kan have Rede der-paa; villa járnburð, skírslu OH. 14035;Sturl. I, 4929; villa heimili sítt Frost.10, 26; villa fé á heimildir dvs. gjøre detuklart hvem der er Eier af fé, Ljósv. 14;þeim öllum villtist sýn, at engi þeirramátti finna hann Flat. II, 3857; villtisthann mér, ok mátti ek eigi finna hannKlm. 3098; ef - villast þeim lýsingar-váttar, er málann á Grg. II, 998.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛁᛚᛚᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.