Víss

víss

víss, adj. 1) oplyst, underrettet, i Besid- delse af Kundskab om noget (e-s eller afe-u); pess varð Ólafr ok víss at -Flat. I, 20611 jvf Nj. 6 (1122); einskisurðu þeir vísir um hana Flat. I, 21916;er E. var víss orðinn þessarra tíðindaEG. 62 (14218) jvf 27 (547); báðu at einn-hverr mundi fara heim fyrir ok vitahvers víss yrði Nj. 78 (11424); Oddrspyrr, hvers hann hafði víss orðit umsauðahvarfit Band. 141 (jvf Band.* 617);upers. þessa mun aldri víst verða dvs.dette vil aldrig blive bekjendt, Flat. I,55436 jvf HeilaG. II, 5763; þá er þú kemrIgniacum, man þú víss verða af ábóta-kosninginum Mar. 49714; vár áhyggjaok ástundan er forsjá at veita folksinssáluhjalp ok vára undirmenn vísa geraaf þeim hlutum sem þeim væri nyt-samligir at vita Stat. 22919; ef konungrverðr víss, at vit erom hér, þá höngu vitbáðir á þessom degi El. 778; til þesser þeir yrði vísir, hvar Gói væri niðrkomin Flat. I, 21915; farit til ok verit(&vl verðit) vísir, hvar þessi hinn vándimaðr er Stj. 61922; B. sendi mik at verða víss -, hvárt hann man heillverða Stj. 62331; med Personen eller Grunden, hvorfra man faar sin Oplys-ning eller Kundskab, tilføiet ved Præp. af:ek man þessa brátt víss verða af kon-ungi EG. 13 (251) jvf Stj. 62331 fg; afþví em ek vís (dvs. deraf ved jeg), at hannmun upp rísa, er (dvs. fordi) almenningrríss upp HeilaG. I, 52229; ogsaa Tingen, Sagen hvorom man faar noget at videtilføies med Præp. af: O. spyrr, hvershann varð af (nl. því) víss dvs. hvad han derom fik at vide, Band.* 617; víss vit-andi dvs. med Vidende, saaledes at hanved hvorledes det har sig eller hvad han gjør, GráG. 1720. 1018. 50619; GrG. I,24318. II, 35. 509. 5820. 7813; Stj. 396. 2) kundskabsrig, indsigtsfuld, vis; í Vana-heimi skópu hann vís regin Vafþr. 39;hvat er þat alfa, né ása sona, né víssavana? Skírn. 17; hinn vísi sagnamaðrJosephus Stj. 4332; hann görði vísa mennaf úvitrum Stj. 19112; þess í milli namhann eitthvat at fóstra sínum Ingjaldimanna frœði eða tungur at tala, þvíatI. var enn vísasti maðr í öllu Fld. II,50528; þeir menn heyrandi frásagnir afþessarri eðr öðrum guðligum ritning-um, sem minnr eru til bœkrinnar vísir,varist ok viðr sjá, at - Stj. 56. 3) bekjendt; at vísum þessum dómi dvs. da denne Dom var bleven bekjendt, Post.1236; nú liðu 6 vetr at þetta varð ekkivíst Gunl. 3 (2006); víss (dvs. aabenbar)þjófr Fm. VII, 1151. 4) sikker, tilfor-ladelig, som ikke slaar feil eller skuffer;vís ván SE. II, 16. 24; Laxd. 14 (2523);víseyrir, se dette Ord ; á vísum tímumdvs. til visse, bestemte Tider, Mar. 88425;kom þá ok faðirinn sveinsins ok kunniílla vanhyggjo sínni en lífláti sveins-ins, es honum þótti þá víst vera Bp. I,3371; þótti honum sér þá vísari dauðien líf Bárð. 1611; víss sendiboði HE.I, 40815; víst, adv. som Forsikring: visse-ligen: þat vil ek víst, segir hann Nj.28 (417); menn draga þó meiri líkinditil þess, í þessum eldi er á Íslandi er,at þar sé víst píslarstaðir Kgs. 3323;víst er hón djöfull Didr. 3336 jvf 1578;at vísu d. s.: G. er at vísu dauðr Didr.33228; ek skal vera at vísu í orrostu OH. 2096; svá at víso gefr oss dominusnoster syndir órar Homil. 477 jvf Laxd.14 (2430); Flat. I, 54016; hit vísasta d. s.: hit vísasta man hann taka miskunn afmildi guðs Hom. 1219; fyrir víst d. s.:fyrir víst vil ek sjá hann Vatsd. 5 (114);faðir mínn vill fyrir víst drepa þik Stj.4691; vita e-t víst dvs. med Vished, Sikker-hed, Nj. 129 (1992); vita e-t at vísu d. s. El. 777; vita, sjá e-t fyrir víst d. s. Stj.44918. 21319; kenna, sjá, vita e-t til víss d. s. Bær. 11235 ; SE. I, 13619 ; Fm. X,3804. 5) tilbøielig til, med Tendenstil, i de sammensatte Adjektiver: bragð-víss, bölvíss, hundvíss, uggvíss.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛁᛋᛋ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary