Vitja

Old Norwegian Dictionary - vitja

Meaning of Old Norwegian word "vitja" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

vitja: vitja, v. (að) fare hen til et Sted, besøge,opsøge; er þat mítt ráð, segir hón, atþú farir á brott fyrst -, vitja þá hingater mér þœtti vænst - Vatsd. 24 (3917);Hallfreðr kvaðst eiga bú ok konu íhans skattlandi, ok vil ek þangat vitjaFrs. 10329; tók hann þat ráð at vitjaeigi optarr til Íslands Bp. I, 4815; guðdróttinn vitjaði til Saram, eptir þí semhann hafði heitit Stj. 12719; tveim dög-um síðan vitjaði konungrinn til sonarsíns Barl. 11032; med følgende Gen.:fare hen til et Sted, hvor noget er, ellerfor denne Tings Skyld, som man vil se,have Tilsyn med, komme i Besiddelse af:þú vitjar nú ok kemr nú hér til okkar,þar fyrir munum vér vitja þín á dóms-degi Stj. 15334 fg; hann lézt hennar vitjamundu ok lét eptir fé mikit at veðiFlat. III, 40033; síðan fór Zachariasheim ok vitjaði konu sínnar Homil.1117; hann fór til Sviþjóðar at vitjaAuðgils sonar síns ok fjár síns Frs.11320; em ek nú kominn at vitja fjárþess - ok krefja þik - at þú greiðirmér í hendr Eg. 68 (16313); þeir vitjagraðungsins, en selja Kormaki bauginnKorm. 2186; hann tók þá at fýsast atfara í Noreg ok vitja frænda sínna okföðurleifðar Flat. I, 2061; vitja ráða-hags, ráðs, ráða dvs. indfinde sig for atkomme i Besiddelse af den Hustru, Kvinde,hvorom der er givet Tilsagn, Flat. I,9924; Gunl. 9 (2412); Jómsv. 5534; vitjaheita dvs. komme for at faa hvad der erlovet, Flat. II, 325; Eg. 62 (14129); vitjaeinkamála dvs. komme for at kræve Op-fyldelse af hvad der er aftalt, Fm. VI,288; vitja heilla siges Spaakvinde derbistaar en med Trolddom, Korm. 2062. 15;med Stedets Gen.: vitja heilagra staðaFm. V, 22428; med Personens Gen. somman besøger især i fiendtlig Hensigt: vitþat til sanns, at ek ætla í sumar norðrat vitja yðvar Háleygjanna Flat. I, 38434;þurfu vér eigi at dyljast við þat -,at Knútr konungr mun koma ok vitjavár í sumar Flat. II, 30414; hann (nl.Job) hafði vini, þá er hans vitjuðu, enmín vitja dýr af eyðimörku, þau erbrott gripu sonu mína Heilag. II, 1985;med Personens Gen. som man opsøger,søger: af þessum svörum þóttust þeirvita, hvar hans var at vitja á þeirrinótt Fm. VII, 20316; til hvers þings okmóts kemr sjalfr almáttigr guð ok hanshelgir menn, vitjar guð góðra mannaok réttra dóma; svá kemr ok fjándinnok hans árar ok vitja vándra mannaverka ok rangra dóma Fm. VII, 37;guðs ambátt skildi skjótt, at hans varaf guði vitjat Heilag. II, 41217; vit-janda heilögum anda dvs. under den hel-lige Aands Besøg, Mar. 104522; útanveizluskyldu þeirri er biskup á þar attaka þegar hann vitjar (dvs. visiterer)Dn. III, 10; m. Akk. þat er eigi undar-ligt, þótt guð vitjar manninn Mar. 5324.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛁᛏᛁᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

n.: Neutrum.

nl.: nemlig.

p.: Pagina, side.

s.: substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.