Vitni

vitni

vitni, n. 1) Udsagn hvorved en bekræfterSandheden af noget, Vidnesbyrd, =vætti. Grág. 9210 fg; eptir vitnum okgögnum skal hvert mál dœma Gul.591; vænast vitnum til e-s dvs. gjøre Reg-ning paa at kunne skaffe Vidnesbyrd omeller for noget, Dn. II, 110. 119; hand-selja e-m sítt vitni at - dvs. give en sinHaand paa at ville bevidne at - Dn.IV, 124; nefna vitni dvs. opgive Vidnes-byrd som man agter at fremføre, Gul.26626; Frost. 12, 82; nefna vitni at e-udvs. skyde til Vidne paa noget, kræve ensVidnesbyrd om noget, for det Tilfældeat det senere hen behøves som Bevis-middel, Grág. 8921; Grg. I, 238. 240;taka vitni siges Sysselmanden, naar hanlader Vidne aflægge sit Vidnesbyrd forham, Dn. VIII, 156; hafa vitni til e-s,um e-t Gul. 8624; Grág. 9216. 22; flytja,fœra, bera, hafa fram vitni dvs. kommefrem med Vidnesbyrd, som man vil ladeVidner aflægge til Fordel for sig i enSag, Fm. VII, 142; Gul. 861-8. 26627. 29.26711; Frost. 12, 83. 6; leiða vitni sínd. s. Gul. 26626; láta ganga vitni d. s.Dn. II, 208; bera vitni 1) aflægge Vid-nesbyrd (til e-s, um e-t), Gul. 868. 23.594. 603; Landsl. 8, 123; Byl. 8, 45. 7;bera vitni svá at - dvs. aflægge saadantVidnesbyrd at, - bevidne at -, Gul.596; láta bera vitni = bera eller fœrafram vitni, Gul. 8616; 2) = láta beravitni, bera eller fœra fram vitni, Gul.861-8. 26627. 29. 26711; 3) tjene i Stedetfor Vidnet til Stadfæstelse af eller Bevisfor noget; skal skógr bera vitni um, efhann kemr í skóg Gul. 207; nú hittirmaðr hval, þá skal hann þann hvalfyrir váttom skera eða láta liggja eptirhrygg ok höfuð ok sporð, þá skal þathonum vitni bera, ef hann hefir eigivitni til Gul. 1494; bera vitni með e-mdvs. stadfæste, bekræfte ens Udsagn, Eg.15 (284); Fm. VI, 19426; svá er ef einnberr vitni með manni sem engi berrGul. 591; bera vitni e-u dvs. stadfæsteSandheden af noget: berr þat (dvs. chiro-graphus) kaupi þeirra vitni, ef eigi eruvitni til Landsl. 8, 116; bera e-m góttvitni dvs. give en et godt Vidnesbyrd, Nj.6 (1129); hugskots vitni dvs. Vidnesbyrdsom Hjertets Tanker afgive om en Sag:veita í hugskots vitni lof skynsamligummálum Heilag. II, 259; allra bóka vitnisannar at ero ærir ok höfuðærir Homil.8830; vitnit mikla dvs. Guds Vidnesbyrdafgivet ved Jernbyrd eller anden Guds-dom: þá er sá bani er hann segir sögná hendr, nema vitnit mikla hjalpi honumGul. 136 (jvf Frost. 4, 512). 2) Til-stedeværelse af nogen som kaldes, opfor-dres til at være Vidne, i paakommendeTilfælde at aflægge Vidnesbyrd om enSag, bekræfte den; kjósa með vitni dvs.i Vidners Overvær, Grg. I, 2391; bindae-t vitnum d. s. Fm. VI, 1491; guð nefniek í vitni at - dvs. jeg kalder Gud tilVidne paa at -, Flat. III, 40632; atguðs vitni dvs. saa at Gud var, kundevære Vidne dertil: vóru þau harðlalangan tíma svá ásamt at guðs vitniútan hjúskaparfar Heilag. II, 4772; svásem þú hefir áðr heitit mér at guðsvitni Ljósv. 1523 (jvf 1526) jvf Didr. 194&vl 12; við guðs vitni dvs. saaledes atman kalder Gud til Vidne: nema þvíheitir þú við guðs vitni - Didr. 19426;þat veit lifandi guð -, at nú rétt áþessum degi skal þat fram koma, semek hefir þér heitit við guðs vitni Stj.55023 (= fyrir guðs nafn 54924); í guðsvitni d. s.: skaltu játa mér í guðs vitni,at þú skalt - Mar. 103033. 3) =mark, Tegn hvoraf man kan vide, hvor-paa man kan kjende noget; var þar orp-inn sá haugr til vitnis Homil. 20331. 4) Person som aflægger Vidnesbyrd, berrvitni, = váttr. Gul. 2111; Landsl. 8,42. 5) = testamentum (som ensbety-dende med testimonium jvf vitnisbúð);hit forna vitni (= vetus testamentum)Heilag. II, 7138 jvf &vl; tjaldbúð lög-máls eða vitnis Heilag. II, 29631.

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛁᛏᚿᛁ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary